ไม่ว่าอย่างไร ผมก็ต้องเป็นฝ่ายยอมใช่ไหม (อักขระบันเทิง)
บ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...เวลาเดินไปไหนต่อไหนแล้วต้องเดินตามหลัง เธอเป็นคนชี้ทางทุกครั้ง หากวันไหนฉันชี้บ้าง...เธอก็ว่าฉันเอาแต่ใจบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...ถ้าฉันไม่อยากกินไก่ แล้วอยากไปกินหมูบ้าง เธอจะโวยวายว่าฉันไม่เข้าใจเธอสักอย่าง แค่อยากกินไก่...ทำไมต้องมาขวางอยากกินอย่างอื่นบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...หนังเรื่องที่เธอชอบดูฉันไม่ดูได้ไหม เธอว่าอย่าเรื่องมาก ต้องไปนั่งดูเป็นเพื่อนทุกที...ทั้งที่ไม่อยาก เรื่องง่าย ๆ ก็ไม่ทำให้ยุ่งยาก... ยอม ๆ กันไปบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...แค่อยากเตะบอลกับเพื่อนมันผิดตรงไหน อยากรู้การที่เธอไปนั่งเฝ้าเพื่อจับผิดฉันอยู่ข้างประตู ไม่ใช่แค่เธอที่หดหู่ อยากให้รู้...ฉันก็ไม่พอใจบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...มีเพื่อนผู้หญิงก็ไม่ได้ ผิดกฎหมายหรือ? แค่คุยกันเฉย ๆ ไม่เคยที่จะเตะมือ เธอก็เหมาว่าฉันไม่ซื่อ...คบใครอีกคนบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...ว่าเพราะเหตุใดฉันถึงยอมให้เธอเลือกช่องดูก่อน แล้วฉันก็ต้องทนดูละครก่อนนอน ทั้ง ๆ ที่คืนนี้ก็มีเรื่องการเมืองร้อน ๆ ที่ฉันชอบดูบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...ว่าทำไมเราต้องแย่งหนังสือพิมพ์ฉบับครึ่งหลัง ฉันอยากอ่านข่าวกีฬา เธออยากอ่านข่าวดาราดัง สุดท้ายฉันก็ยอมยกครึ่งหลัง ทุกที ๆบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...เวลาขับรถเพลงฝรั่งฟังไม่ได้ เธอจะฟังเพลงเกาหลี ฟังก็ไม่ออกแล้วเธอยังบอกว่าเพราะดี หากฉันเปลี่ยนแผ่นฟัง "เจย์ ซี" เธอจะวีนแตกทันที...ไม่อยากฟังบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...ว่าทำไมอีเมลฉันเธอถึงอยากอ่าน เช็คอีกแล้ววันนี้ ทั้งที่เพิ่งเช็คไปเมื่อวาน เธอต้องสกรีนว่าอีเมลไหนผ่าน...ฉันจึงจะได้อ่านด้วยสองตาบ่อยครั้งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ...หากฉันพูดคำว่า "ไม่" เธอจะเลิกรักกันหรือเปล่า หากฉัน "ไม่ยอม" บ้างบางคราว เธอจะยังอยากใช้คำว่า "เรา" อยู่ไหม ?วันนี้...ฉันอยากให้เธอรับรู้ ที่ฉันยอมและทนอยู่...เพราะรักรู้ไหม ขอร้องสักอย่าง...ตามใจฉันบ้างคงไม่ถึงตาย เอาใจฉันไปใส่ใจเธอบ้างก็ได้ เพราะนี่คือกฎง่าย ๆ ของคนรักกัน
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
หนังสือ ผมรักคุณ
เขียนโดย : แอมป์
สุดท้ายผมขอฝากเรื่องข้อต่อและกระดูกไว้ด้วยครับ
เพราะปัจจุบันนี้โรคเกี่ยวกับข้อต่อและกระดูก
เป็นภัยเงียบที่น่ากลัวผมไม่อยากเห็นเพื่อนๆ
หรือคนที่เพื่อนๆรักป่วยเป็นโรคเหล่านี้
เพราะมันอาจจะรุนแรงถึงขั้นเดินไม่ได้เลยนะครับ
ยังไงผมก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วย
ด้วยความห่วงใยจากผม
แล้วพบกันใหม่ในบทความหน้านะครับ
สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น